Een klein didactisch principe met grote impact
Bij de introductie van een nieuw onderwerp, zoals het opstellen van een formule bij exponentiële groei, is het vaak verleidelijk om eerst zelf uitgebreid uit te leggen hoe het moet.
❓Maar wat gebeurt er als je dat niet doet?
In plaats van voordoen → nadoen, geef ik leerlingen de hele taak eerst:
"Hier zie je het aantal Instagram-gebruikers vanaf 2010. Kun je een formule opstellen die deze groei (bij benadering) beschrijft?"
Geen uitleg, geen stappenplan. Gewoon: zelf puzzelen.
Leerlingen gaan direct aan de slag – in groepjes, staand bij whiteboards, op de BTC-manier. Ze overleggen, schrijven, tekenen, proberen, redeneren, maken fouten en verbeteren elkaar. Ze vergelijken hun aanpak met die van andere groepjes en komen vaak verrassend dicht in de buurt van een goede formule.
En dán pas komt mijn uitleg – als verwerkingsmoment, niet als startpunt.
Het kwartje valt sneller en dieper, omdat ze er zelf al mee geworsteld hebben.
💡 Hele taak eerst werkt al krachtig op zichzelf, maar in combinatie met BTC ontstaat er nóg meer eigenaarschap, interactie en leerplezier.
Reactie plaatsen
Reacties